βρωμάω

αμετ.

1) скверно пахнуть; издавать зловоние; вонять (разг ); εβρώμησε το κρέας мясо протухло; 2) απρόσ. дурно пахнет;

§ όποιος κάθεται βρωμαει — безделье губит человека;

βρωμαν τα ψάρια στην αγορά — на рынке полно рыбы;

τό ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι — погов, рыба тухнет с головы;

τό *να τού βρωμάει και τ' άλλο τού μυρίζει — ему не потрафишь